Orzechy nerkowca – nanercz zachodni
Popularnie nazywane są owocami nanerczy, orzechami indyjskimi lub nerkowcami. Nerkowiec jest drzewem dorastającym do dwunastu metrów, należy do rodziny Anacardiaceae (nanerczowate). Pochodzi z Brazylii, a obecnie największe plantacje występują w Indiach. Nasiona nerkowca mają kształt i wielkość fasoli. Orzechy zawierają do 45% tłuszczu, który składa się z jednonienasyconych kwasów tłuszczowych – głównie kwasu oleinowego. W orzechach jest również 17% białka oraz około 30% cukrów. Orzechy bogate są także w karotenoidy (między innymi karoten i luteinę, witaminy z grupy B oraz witaminę C. Praktycznie orzechem jest nasiono otoczone grubą skorupką. Łupina zawiera truciznę, silną substancję alergiczną – urushiol (poison oak) i może powodować stan zapalny (dermatitis) i łuszczenie skóry u osób bardziej wrażliwych. W skorupie orzecha znajduje się bardzo cenny olejek, który posiada właściwości parzące, dlatego w kosmetyce znalazł zastosowanie w produkcji preparatów antyseptycznych, środków dezynfekcyjnych i preparatów do usuwania kurzajek.
Orzechy brazylijskie
Orzechy brazylijskie są nasionami drzewa orzesznicy wyniosłej (Bertholletia excelsa). Najczęściej można je spotkać w tropikalnych lasach Amazonii. Owoce tego drzewa zbierają zazwyczaj kobiety, suszą je, a następnie łuskają orzechy przy pomocy specjalnie skonstruowanej maszynki. Orzechy brazylijskie zawierają dużą ilość tłuszczu i małą tanin. Specyficzny skład tłuszczów w tych orzechach sprawia, że spożywanie ich ma duży wpływ na pracę układu sercowo-naczyniowego, ciśnienie krwi, poziom cholesterolu oraz wzmacnia układ odpornościowy. Orzechy brazylijskie zawierają także witaminę E (przeciwutleniacz zapobiegający degradacji komórek) i bardzo duże ilości selenu, wykazującego własności przeciwutleniające. Dlatego uznano je za naturalny produkt zastępujący suplementację farmakologiczną selenu. Orzechy brazylijskie polecane są po zabiegach operacyjnych i oparzeniach w celu regeneracji skóry. W kosmetykach najczęściej używa się oleju wytłaczanego z orzechów orzesznicy wyniosłej, który zawiera kwas oleinowy w stężeniu 51%. Działa on ochronnie na skórę suchą i zapobiega przeznaskórkowej utracie wody.
Orzechy włoskie
Jest drzewem liściastym z rodziny orzechowatych. W stanie dzikim występuje na Bałkanach, w południowo-wschodniej Europie, południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji oraz w Himalajach i południowo-zachodnich Chinach. W orzechach włoskich znajduje się aż 60% tłuszczu, jest to głównie tłuszcz wielonienasycony. Są bogatym źródłem magnezu, potasu, fosforu, miedzi i manganu oraz witamin: B1, B6, E i folanów (kwas foliowy i jego pochodne). Orzechy włoskie mają dobroczynny wpływ na komórki nerwowe, ponieważ dostarczają kwasu linolenowego. W diecie zalecane są osobom nadpobudliwym, przemęczonym, zestresowanym i mającym kłopoty ze snem. Orzech włoski posiada w swoim składzie również cenny koenzym Q10, jeden z najlepszych przeciwutleniaczy, pomagający unieczynnić „zły” cholesterol LDL, oraz kwas fenolowy, o działaniu przeciwrakowym.
Zastosowanie orzecha włoskiego w kosmetyce
Olej z orzechów włoskich wytłaczany jest na zimno z nasion pestkowca orzecha włoskiego (Juglans regia). Ma kolor jasnożółty. Zawiera kwas linolenowy (5-15%), kwas linolowy (51-58%), kwas oleinowy (14-28%), nasycone kwasy tłuszczowe (około 8-16%), witaminy A, B i E. Wykazuje właściwości przeciwzapalne, normalizujące, kojące, przeciwstarzeniowe. Przeznaczony jest do skóry dojrzałej i wrażliwej.
Olej ten jest dobrze wchłaniany.
Łupiny z orzecha włoskiego zawierają m.in. olejki eteryczne, brązowy barwnik glikozydowy i dużo witaminy C. W kosmetyce wysuszone łupiny orzecha wykorzystywane są do produkcji preparatów pielęgnacyjnych przeznaczonych do cery trądzikowej, skłonnej do wyprysków i zaczerwienień. Zmielone łupiny wykorzystuje się w peelingach jako środek ścierający, ale również ściągający i przeciwbakteryjny. Właściwości barwiące orzecha (barwnik glikozydowy) wykorzystuje się do produkcji farb do włosów (zwłaszcza siwych) i w kremach brązujących.
Orzechy arachidowe, ziemne
Są owocem jednorocznej rośliny wywodzącej się z Ameryki Południowej. W rzeczywistości nie są orzechami, lecz należą do grupy roślin strączkowych, podobnie jak fasola i groch. Jednak ich skład odżywczy jest porównywalny do orzechów i wydają się one równie dobre dla zdrowia i urody jak prawdziwe orzechy. Otrzymuje się z nich wartościowy olej, który jest często stosowany w kosmetyce, zawiera bowiem ponad 20% kwasu linolowego, kwas olejowy, kwas palmitynowy, witaminy E i z grupy B oraz składniki mineralne. Tłoczony na zimno ma intensywny zapach, a rafinowany nie pachnie prawie wcale. W kosmetyce używany jest jako czysty olejek do ciała, np. do masażu, jako dodatek do kosmetyków, olejków do kąpieli dla osób z bardzo suchą skórą, skłonną do łuszczenia czy egzem. Olej ma działanie zmiękczające, dobrze się wchłania. Mielone orzechy ziemne służą w kosmetykach jako środek zagęszczający, regulujący lepkość oraz jako substancja ścierająca i oczyszczająca (głównie w peelingach). Orzechy te mogą powodować alergie!
Migdały
Orzechy, w tym migdały, nie są zbyt popularnymi produktami w naszym codziennym jadłospisie. Warto byłoby nieco zmienić przyzwyczajenia i sięgnąć po tę niedocenianą przekąskę. Mimo wysokiej zawartości tłuszczów, migdały stanowią nieocenione źródło zdrowia, ze względu na zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych, błonnika, minerałów i witamin.
Migdały są cennym źródłem dobrze przyswajalnego wapnia. Tylko 28 g migdałów (około 23 sztuk) to aż 70 mg wapnia. Zawierają też sporo białka - ok. 20g w 100 g produktu. Są bogate w witaminy: E (240 mg/100g), która chroni przed niekorzystnym wpływem wolnych rodników, wzmacnia ściany naczyń krwionośnych i chroni przed chorobami układu krwionośnego i B2, która pełni ważną funkcję w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego i narządu wzroku. Migdały zawierają znacznie więcej nienasyconych kwasów tłuszczowych niż nasyconych. Nie zawierają szkodliwych kwasów tłuszczowych trans, których należy stanowczo unikać w diecie. Zatem nie ilość, a rodzaj tłuszczu jest ważny, czyli paradoksalnie tłuste może być zdrowe.
Migdały korzystnie wpływają na zdrowie, zwłaszcza układu krwionośnego i zmniejszenie ryzyka choroby wieńcowej serca, gdyż są bogatym źródłem magnezu, potasu, fosforu, wielu witamin rozpuszczalnych w tłuszczach i nienasyconych kwasów tłuszczowych.
